Δεν είναι δικό μου άρθρο αλλά αξίζει να το διαβάσει κανείς!!!

Βασίλη, έχασες!

Πριν καταγραφούν 10 αράδες που μοιάζουν περισσότερο με κατάθεση ψυχής, παρά με δημοσιογραφική παρέμβαση, οφείλω να ομολογήσω ότι τον Βασίλη Σπανούλη, τον θαυμάζω. Για το χαρακτήρα του, τον τσαμπουκά του, τον εγωισμό του, που δεν επιτρέπει σε κανένα τον υποβαθμίσει, ή να τον υποτιμήσει.

Για αυτό άλλωστε είναι και ο Βασίλης Σπανούλης, γύρω από τον οποίο συντηρείται ένας χορός εκατομμυρίων τις τελευταίες ημέρες. Χρήματα, τα οποία, ο Μπίλι, αφού υπάρχουν αυτοί που του τα προσφέρουν, τα αξίζει μέχρι τελευταίο σεντ.

Κι αυτό γιατί προσπάθησε με όλη την ψυχή του για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο, έχυσε καντάρια ιδρώτα, αφιέρωσε όλη τη ζωή του (που θα μπορούσε να μεταφερθεί σε ταινία) στο μπάσκετ για να γίνει ο Σπανούλης. Κι έγινε! Τα κατάφερε! Είναι μεγάλος μάγκας για αυτό!

Επίσης οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι στον επαγγελματικό αθλητισμό, καλώς ή κακώς, οι φανέλες έχουν χάσει την αξία τους. Και υπό αυτή την έννοια, θα αποθεώσω τον Βασίλη Σπανούλη, που αποφασίζει να εγκαταλείψει τον ένα αιώνιο, για να ασπαστεί μία... άλλη θρησκευτική λατρεία. Αυτό σημαίνει ότι έχει κότσια, ψυχάρα και το λέει η καρδιά του να κουβαλήσει ένα πολύ βαρύ φορτίο, επειδή πιστεύει στον εαυτό του.

Υπάρχει όμως, (όπως σε κάθε δραστηριότητα της ζωής μας), η άλλη πλευρά του φεγγαριού. Σε αυτή που κατά τη γνώμη μου, ο Μπίλι δεν κατάφερε να σταθεί αντάξιος. Τις τελευταίες μέρες ο κορυφαίος Ελληνας γκαρντ έχασε! Ηττήθηκε!

Ασφαλώς και στην τσέπη του, κουμάντο δεν θα κάνει κανείς. Απλά οι αιτιάσεις που χρησιμοποιεί η πλευρά του έχουν αρχίσει και κουράζουν ή εκνευρίζουν τον κόσμο. Ακόμα και του Ολυμπιακού. Οσο για τους πράσινους, αυτούς τους έχει χάσει οριστικά. Υπό αυτή την έννοια, αν ο Μπίλι θεωρεί ότι στον Παναθηναϊκό δεν τον αγαπούσαν και δεν τον σέβονταν, μετά το σίριαλ της υπογραφής του, είναι σχεδόν αδύνατον να καταφέρει να αντιστρέψει το κλίμα.

Κι αν όντως ο ίδιος αισθάνεται έτσι, ίσως η πιο σοφή επιλογή (για να νιώσει ο ίδιος ευτυχισμένος) θα ήταν να συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Εγκαίρως όμως και ακολουθώντας άλλη τακτική, διότι σε λίγο, στο λιμάνι θα τον υποδεχτούν ως μία τεράστια μεταγραφή, η οποία όμως θα κουβαλάει μία ρετσινιά συνδυασμένη με χρήμα κι ευρώ.

Γενικώς οι χειρισμοί της πλευρά του στην υπόθεση, θα μου επιτρέψει ο Βασίλης να του πω, ότι είναι εντελώς λανθασμένοι και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα σε κάθε επίπεδο. Με λίγα λόγια, αν όπως προκύπτει από το περιβάλλον του, αισθάνεται δυσαρεστημένος από τον Παναθηναϊκό, δικαίως θέλει να αποχωρήσει.

Εχει διαρρεύσει ότι ο Kill Bill είναι απογοητευμένος με την ομάδα, με τον Ομπράντοβιτς, επειδή δεν του έδινε χρόνο συμμετοχής, με τον κόσμο, που δεν τον αναγνώρισε ποτέ ως ηγέτη. Το πιο αντικειμενικό κριτήριο των επιλογών μας είναι το συναίσθημα. Κι αφού ο Μπίλι έτσι αισθάνεται, ουδείς μπορεί να τον κατηγορήσει.

Προς τι όμως τα παζάρια, η αναβλητικότητα κι εν τέλει η παραμονή του Παναθηναϊκού σε ένα μυαλό που είναι στεναχωρημένο; Αν εξασφαλίσει 300 ή 400 χιλιάδες περισσότερες θα πάψει να αισθάνεται αδικημένος; Η, ο κόσμος θα αλλάξει στάση; Η μήπως η τιμή της ...τιμής, θα διαγράψει το προηγούμενο συναίσθημα;

Είναι πράγματι, εξαιρετικά δύσκολη απόφαση να αλλάξει ένας παίκτης στην Ελλάδα στρατόπεδο. Οσο κι αν διαφωνούν κάποιοι, η διαφορά των 1.5 εκατομμυρίου την πρότασης του Ολυμπιακού με αυτή του Παναθηναϊκού, σε βάθος τριετίας, είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Και η δυσκολία μετακίνησης είναι επίσης τεράστια.

Θα γίνει όμως πιο ελαφρύ το βάρος που θα κουβαλήσει ο V-Span πηγαίνοντας από τον ένα αιώνιο στον άλλον, επειδή θα εξασφαλίσει 200 χιλιάρικα το χρόνο περισσότερα; Εχει τιμή η γιούχα, ή η αποδοκιμασία; Στη συνείδηση του κόσμου, ο Λαρισαίος έχει χάσει. Οριστικά! Ισως και δια παντός.

Μία τόσο δύσκολη απόφαση, δεν κοστολογείται με επιπλέον 200 ή 300 χιλιάρικα στα 2,5 εκατομμύρια, τα οποία, Μπίλι, είναι πολλά, πάρα πολλά σε μία χώρα που ο απλός πολίτης δεν ξέρει τι του ξημερώνει.

Παίρνω παράδειγμα από τον εαυτό μου... Παρασυρμένος από έναν κυκεώνα πληροφοριών, εκατομμυρίων, ραντεβού, συναντήσεων, τηλεφωνημάτων, σιχάθηκα το επάγγελμα που κάνω, όταν σε μία στιγμή διαύγειας, σκέφτηκα...

«Μα είναι δυνατόν να ασχολούμαστε και να προβάλλουμε ως μείζον ζήτημα αν ο Σπανούλης πάρει 2.4 ή 2.6 εκατομμύρια; Είναι τρελό κι αδιανόητο, όταν η δική μας χώρα, η ομορφότερη στον κόσμο, έχει καταντήσει εδώ και δύο-τρεις μήνες να είναι άντρο της μιζέριας, της ανασφάλειας και της κατάθλιψης».

Αν αυτή είναι η δουλειά μου, ευχαριστώ δε θα πάρω. Και μπορείτε να ενημερώνεστε από άλλα μέσα. Κι όταν ο Βασίλης αποφασίσει [που θα παίξει, ας μας πει και πόσα θα πάρει...

ΥΓ.1: Είναι ασέβεια του Σπανούλη στον Παναθηναϊκό, όταν τον σέρνει σε ένα παζάρι δίχως νόημα. Είναι η ίδια ομάδα που πριν δύο χρόνια, κίνησε Γη και Ουρανό για να τον επαναπατρίσει. Και τότε κάποιοι παρακαλούσαν!

Υ.Γ.2: Το 2007 ήταν η ποιο μεγάλη και η κρίσιμη σεζόν για τον Παναθηναϊκό... Ηταν η χρονιά που φιλοξένησε το Φάιναλ Φορ στην έδρα του. Τότε, ο Βασίλης Σπανούλης, επέλεξε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να φύγει για το ΝΒΑ. Το ίδιο αποφάσισε να κάνει και ο Λάκοβιτς, αφήνοντας τον Ομπράντοβιτς, στο πιο σημαντικό στοίχημα της ζωής του, ξεκρέμαστο.

Ποια ήταν όμως η συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στον Σλοβένο; Και ποια στον Σπανούλη; Ο ένας έφυγε ως προδότης, ενώ ο άλλος... «Το παιδί αποφάσισε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και δεν μπορούμε να του κόψουμε το δρόμο!». Την συνέχεια την ξέρετε. Ε, αυτή η ομάδα δε γίνεται να μη σε αγαπάει!

Υ.Γ.3: Υπό αυτή την έννοια, ο κόσμος είναι λογικό να έχει στην πρώτη γραμμή της καρδιάς τον Διαμαντίδη, ο οποίος ήταν πάντα εκεί. Και να κερδίζει, έστω και στα σημεία. Δεν είναι παράλογο! Οπως βεβαίως, αυτό δε συνεπάγεται ότι είναι ελλειμματική η αγάπη του προς τους άλλους παίκτες.

Υ.Γ.4: Είναι ασέβεια του Σπανούλη στον Ολυμπιακό όλη η πρακτική. Οταν μία ομάδα σου προσφέρει 2.5 εκατομμύρια, συν την εφορία (δηλαδή κοντά στα 4εκ. ετησίως) δεν την παγώνεις για 200 χιλιάδες...

Υ.Γ.5: Αντιλαμβάνομαι ότι είναι η πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του... Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως, το παζάρι δεν ωφελεί. Ο Σπανούλης είναι παλικάρι και το αποδεικνύει. Οφειλε όμως να ακούσει τη μία πρόταση, να ακούσει και την άλλη και εν συνεχεία να αποσυρθεί για να αποφασίσει. Διότι στη ζωή δεν μετρούνται τα πάντα με το χρήμα. Εξηγήσαμε στα υστερόγραφα τους λόγους.

Υ.Γ.6: Ο Σπανούλης είναι ο μοναδικός παίκτης στην Ευρώπη (μαζί με τον Διαμαντίδη) που μπορεί να ανατρέψει την ισορροπία του ελληνικού μπάσκετ. Η μετακίνησή του στον Ολυμπιακού θα εκτίνασσε, ή θα εκτινάξει το ενδιαφέρον σε δυσθεώρατα επίπεδα. Και αυτό δεν του χάρισε κανείς. Το κέρδισε μόνος και με την αξία του.

Υ.Γ.7: Πόσο δυσαρεστημένος μπορεί να είναι από έναν προπονητή, που τουλάχιστον 10 φορές έχει μνημονεύσει το όνομά του δημοσίως, κάτι που δεν έχει κάνει για κανέναν άλλο παίκτη;

Το άρθρο είναι απ'το http://www.sentragoal.gr/ και το έχει γράψει ο Θανάσης Ασπρούλιας! Μόλις έχουμε ότιδήποτε χειροπιαστό είτε στον μεταγραφικό τομέα είτε στο θέμα προπονητή θα επανέλθουμε... Στο μεταξύ καλό καλοκαίρι και ας ελπίσουμε πως σε ότι αφορά τα μεταγραφικά δε θα πλήξουμε ούτε φέτος!